後編

前編でタイの子供の村学園での今川咲恵さんの壁画活動とその番組撮影に関わることになった経緯について書きました。後編では、子供の村学園の子供の心をちょっと覗いてみましょう・・・

ส่วนหลัง

ในส่วนต้น ดิฉันได้เล่าถึงเรื่องราวของคุณSakie Imagawa จิตกรชาวญี่ปุ่นได้ที่วาดภาพจิตรกรรมฝาผนังที่โรงเรียนหมู่บ้านเด็กรวมถึงการถ่ายทำรายการโทรทัศน์ ในส่วนหลังดิฉันจะเล่าถึงความรู้สึกของเด็กๆที่อยู่ที่โรงเรียนหมู่บ้านเด็ก

(2)「子供の村学園」の日常

子供たちの心の中

孤児院には、それぞれ異なる事情で子供たちがやってきます。例えば、両親が失業中で経済的に厳しい家庭の子供たちや親に虐待を受けていた子供たち、親に捨てられた子供たち、幼少時に両親を失った子供たちなどです。その中で私たちの目を特に引いた女の子がいました。その子は私たちが訪問する二日前にこの孤児院にやってきたばかりでした。

(2)การใช้ชีวิตที่โรงเรียนหมู่บ้านเด็ก

ความรู้สึกของเด็กๆ

เด็กๆที่ได้เข้ามาในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งนี้มีปัญหาที่แตกต่างกัน เช่น เด็กๆที่พ่อแม่ตกงานทำให้ครอบครัวมีปัญหาทางด้านการเงิน เด็กๆที่ถูกพ่อแม่ทำร้ายร่างกาย เด็กๆที่ถูกพ่อแม่ทอดทิ้ง เด็กๆที่สูญเสียพ่อแม่ตั้งแต่ยังอายุน้อยเป็นต้น ในหมู่เด็กๆเหล่านี้มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูน่าเป็นห่วงเป็นพิเศษ เด็กหญิงคนนี้มาที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าก่อนที่พวกเราจะมาถ่ายทำรายการได้เพียงสองวันค่ะ

孤児院に来たばかりの「ナーム」

น้องน้ำ เด็กหญิงที่เพิ่งเข้ามาที่สถานเลี้ยงเด็กแห่งนี้

「ナーム」という8歳の女の子です。ナームの父親は早くに亡くなり、母親は再婚をしました。しかし、二人とも無職で経済的に厳しく、彼女を育てることができなくなり、この孤児院に預けることにしました。彼女がここに来て間もないということもありますが、みんなの中に上手く入っていけないのです。それは子供たちが受け入れないのではなく、彼女が心を閉ざしているからです。彼女の話によると、母親は彼女に嘘をついて、彼女をここに捨てていったと言っています。そして彼女は毎晩一人で泣いていると言っていました。

“น้องน้ำ”เด็กหญิงอายุ 8 ปี คุณพ่อของเธอเสียชีวิตตั้งแต่ยังเล็กๆและคุณแม่ได้แต่งงานใหม่ เพราะพ่อเลี้ยงคนใหม่ของน้องน้ำและคุณแม่น้องน้ำตกงานทั้งคู่และมีปัญหาทางการเงิน ไม่สามารถเลี้ยงดูเธอได้ พวกเขาจึงตัดสินใจพาเธอมาสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งนี้ค่ะ  อาจเป็นเพราะเธอเพิ่งได้เข้ามาที่นี่ เธอไม่สามารถเข้ากับเพื่อนๆได้แต่สิ่งนี้ไม่ได้เป็นเพราะเด็กๆคนอื่นไม่ต้อนรับเธอ น้องน้ำเป็นคนสร้างกำแพงนั้นขึ้นมา เธอได้บอกว่าคุณแม่โกหกเธอและทอดทิ้งเธอไว้ที่นี่ เธอได้บอกอีกว่าเธอร้องไห้คนเดียวทุกคืนค่ะ

彼女は夕食後、誰もいない暗いブランコのところで一人泣いていました。私はたまたまその姿を見かけてしまったのです。その時の光景は今でもうまく言葉に表せません。とても心が痛み、悲しくなりました。

私は「彼女を助けたい、何とかしてあげたい」という思いで、彼女を慰める言葉を探しました。しかし私は彼女の詳しい事情を知らないので、その繊細な部分には触れてはいけないと思いました。彼女のそばにいながら力になれず、ただ彼女の手を握りしめることしかできませんでした。いつの間にか私も彼女と一緒に泣いていました。

หลังจากได้ทานอาหารเย็นดิฉันบังอิญพบเธอร้องไห้ที่ชิงช้าในที่มืดอยู่คนเดียว ดิฉันรู้สึกเศร้าและเจ็บปวดมากไม่สามารถบรรยายความรู้สึกตอนนั้นออกมาเป็นคำพูดได้ ดิฉันพยายามหาคำพูดมาปลอบเธอ อยากจะช่วยเหลือเธออย่างสุดใจ แต่เพราะดิฉันไม่ทราบรายละเอียดของเธอมากนัก ทำให้รู้สึกว่าไม่ควรที่จะซักถามหรือพูดถึงเรื่องละเอียดอ่อน ทั้งๆที่ดิฉันอยู่ข้างๆเธอแต่ดิฉันไม่สามารถที่จะช่วยอะไรเธอได้นอกจากกุมมือเธอไว้ พอรู้ตัวอีกทีดิฉันก็ร้องไห้ตามน้องน้ำอยู่ข้างๆค่ะ

私たちが泣いているのを見た子供たちはびっくりして私たちのもとへ駆け付けてきました。偶然そこへ通りかかった撮影の方はその光景を見て、その様子をカメラに収めようとしました。ナームと私が泣いているところをカメラマンが撮影しているのを見た子供たちは言いました。「なんで泣いているところまで撮るの、こんなところまで撮らないといけないの。」私はこの言葉を聞いてとても心が痛くなりました。子供たちにも触れては欲しくない部分があることを承知しています。そして、その場で彼らの言葉を聞き取れるのは私しかいません。それなのに、私は彼らの言葉を聞いても何もすることができませんでした。

翌日、意を決して、子供たちの言葉を撮影の方に告げると、撮影クルーの方々はこのように言いました。「子供たちの思いはよくわかるし、とても悪いことをしているという思いもあります。しかし、これが大切なことを伝えようとするテレビの宿命なんです」

พอเด็กๆที่เดินผ่านไปผ่านมาเห็นพวกเราร้องไห้อยู่ก็ตกใจและรีบมุ่งมาทางพวกเราค่ะ ทีมงานโทรทัศน์ที่เดินผ่านบังเอิญเห็นภาพที่เธอร้องไห้ก็ตัดสินใจถ่ายฉากนี้ไว้ พอเด็กๆเห็นทีมงานโทรทัศน์พยายามจะถ่ายน้องน้ำและดิฉันที่กำลังร้องไห้อยู่ก็ได้พูดขึ้นว่า ทำไมต้องถ่ายทำขณะที่กำลังร้องไห้ด้วย ต้องถ่ายถึงขนาดนี้เลยเหรอ ดิฉันรู้สึกเจ็บปวดมากเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ เด็กๆก็มีเรื่องราวที่ไม่อยากให้พูดถึง และ ณ ตอนนั้นก็มีเพียงดิฉันที่สามารถสื่อสารกับพวกเธอได้แต่ดิฉันก็ไม่สามารถทำอะไรได้

วันถัดมาดิฉันตัดสินใจบอกเรื่องนี้กับทางทีมงานโทรทัศน์ พวกเขาเข้าใจในสิ่งที่ดิฉันพูดและได้ตอบกลับมาว่า “พวกเราเข้าใจความรู้สึกของเด็กๆและรู้สึกผิดกับเด็กๆมาก แต่การถ่ายทอดเรื่องราวออกมาให้ทุกคนได้เห็นนั้นเป็นหน้าที่ของพวกเราทีมงานโทรทัศน์”

撮影隊のカメラさんと助手の方

ตากล้องและผู้ช่วยทางทีมงานโทรทัศน์

足場の悪いところに入って子供たちの様子を撮影中

การถ่ายทำเด็กๆกลางพุ่มไม้

ここからがスタート

この孤児院が日本の番組で放送されることについて、私なりの考えがあります。この孤児院は多くの方の寄付によって運営されています。以前は日本人のボランティアの人が住み込みで滞在し、孤児院のことを日本にアピールしていたため、日本からも多くの寄付が集まっていました。しかし、現在は日本との懸け橋となる人がいないため、この孤児院のこともあまり日本では知られていないように思います。しかし、この番組が放送されたら、この孤児院に興味を持ち、子どもたちの未来を心配してくださる日本の方が現れるかもしれません。一人でも多く、そんな方々とつながることができればいいと思います。

今回の取材に参加することにより、言葉では表せないほど本当に貴重な経験をさせていただいたと思います。なかなか見ることができないテレビの撮影の仕事や仕組みなどを見ることができ、たくさんの笑顔と涙を通し自分の視野が広がった気がします。数日間の孤児院での生活は都会の生活と比べると不便ですが、とても楽しくて私にとっての一生の思い出となりました。ここでの人との出会いや経験が、私の新たな道につながる第一歩となると心から思っています。

たくさんの出会い、たくさんの思い、たくさんのつながり、たくさんの経験、たくさんの学びがあった『子供の村学園』でした。

นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้น

การที่เรื่องราวของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจะออกอากาศที่ญี่ปุ่น ทำให้ดิฉันได้ทบทวนและคิดในหลายๆมุมมอง ค่าใช้จ่ายทั้งหมดที่นี่เป็นเงินที่ได้รับจากการบริจาค ในอดีตเคยมีอาสาสมัครชาวญี่ปุ่นอาศัยอยู่ที่นี่และได้เผยแพร่เรื่องราวเกี่ยวกับสถานที่นี้ให้กับญี่ปุ่นให้ทุกคนได้รู้จัก ทำให้ได้รับเงินบริจาคเป็นจำนวนมากจากประเทศญี่ปุ่น แต่เพราะตอนนี้ไม่มีผู้ที่เชื่อมต่อที่นี่กับประเทศญี่ปุ่นทำให้ไม่ค่อยมีคนญี่ปุ่นที่รู้จักที่นี่จึงไม่ค่อยมีเงินบริจาคจากประเทศญี่ปุ่น แต่การถ่ายรายการครั้งนี้ดิฉันหวังว่าที่นี่จะเป็นที่รู้จักในประเทศญี่ปุ่นมากขึ้น เพราะมีผู้คนให้ความสนใจและคอยเป็นห่วงอนาคตของเด็กๆ ดิฉันหวังว่าจะสามารถเชื่อมต่อคนที่มีจิตอาสาอยากจะช่วยเด็กๆกับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้านี้ได้ค่ะ

การได้เป็นส่วนหนึ่งในการถ่ายทำในครั้งนี้ทำให้ดิฉันได้ประสบการณ์ที่ล้ำค่ามาก ได้มีโอกาสเห็นการทำงานของทางโทรทัศน์อย่างใกล้ชิด ได้เห็นทั้งรอยยิ้มและน้ำตา ได้เห็นหลายมุมมองที่กว้างยิ่งขึ้นค่ะ

การอาศัยที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้านี้อาจไม่ค่อยจะสะดวกสบายเท่ากับการอยู่ในเมืองแต่การใช้ชีวิตที่นี่มีความสุขและสนุกมากและจะเป็นความทรงจำสำคัญของดิฉันตลอดไปค่ะ ดิฉันหวังว่าการพบปะกับผู้คนและประสบการณ์ที่นี่จะเป็นก้าวแรกสู่เส้นทางใหม่ของดิฉันค่ะ

“โรงเรียนหมู่บ้านเด็ก”ที่เต็มไปด้วยการได้พบปะกับผู้คนใหม่ๆ ความผูกพันธ์ ประสบการณ์ และการได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆค่ะ

いたずら番長と記念撮影

ถ่ายรูปกับเด็กน้อยขี้ซน

知的障害がある「ナット君」　とても人懐っこい

น้องนัท ผู้มีภาวะบกพร่องทางทางสติปัญญา เด็กน้อยขี้อ้อน

グローバル・コミュニケーション学部 　3年生

ペットヌー・マイカ

คณะGlobal communications ปีที่3

มะอิคะ เพชรหนู